Anatomia pogłosu i kształtowanie wczesnych odbić

Anatomia pogłosu

Na pogłos składają się odbicia następujące po wystąpieniu dźwięku w danej przestrzeni akustycznej. Te odbicia można podzielić na wczesne i późne. Wczesne to po ang. Early Reflection, w przypadku których można wyróżnić poszczególne uderzenia. To po prostu pierwsze odbicia od poszczególnych ścian, sufitu, podłogi itd. Dalsze odbicia tworzą już gęsty ogon pogłosowy i nie potrafimy ich wyodrębnić. Część powracającego do naszych uszu dźwięku dotrze dopiero się po odbiciach od wielu kilku czy kilkunastu powierzchni. Dźwięk będzie tak długo się odbijał, aż całkowicie wytraci energię. Dlatego parametry związane z tą pierwszą i drugą częścią efektu podlegają osobnej regulacji.

Early reflections vs late reflections

Zadaniem realizatora jest taki dobór parametrów wczesnych odbić i ogona pogłosowego, który zapewni pożądane rezultaty brzmieniowe. W niektórych wypadach, istotne będzie ukształtowanie wczesnych odbić, w innych liczyć będzie się wyłącznie barwa i długość ogona pogłosowego.

Kształtowanie wczesnych odbić w trybie binauralnym

Wczesne odbicia stanowią wskazówkę dla naszych uszu o wielkości pomieszczenia. Nie chodzi tylko o pierwsze odbicie od najbliższej powierzchni, ale także od opóźnienia czasowe jakie dzielą kolejne odbicia. Jeśli staniemy w środku sześciennego pomieszczenia w równej odległości od wszystkich ścian, dźwięk wypowiedzianych przez nas słów, a właściwie dźwięk wszystkich „pierwszych” odbić dotrze do nas w tym samym czasie. W większych pomieszczeń o prostopadłościennym kształcie różnice pomiędzy dźwiękiem odbitym od powierzchniami znajdujących się bliżej nas a tymi dalszymi będą znacznie większe. Innymi słowy ta część pogłosu znana wczesnymi odbiciami będzie bardziej rozciągnięta w czasie. Ich rozłożenie w czasie będzie też zawierać pewną podpowiedź co do tego, w którym miejscu pomieszczenia znajduje się źródło dźwięku.

Ogon pogłosowy

Ogon pogłosowy, czy właściwy pogłos może mieć bardzo różne własności i brzmienie w zależności od rodzaju pomieszczenia, jego kształtu, budowy ścian i występujących w pomieszczeniu przedmiotów. Pomieszczenia zawierające dużo drewnianych elementów będą charakteryzowały się cieplejszym i ciemniejszym pogłosem aniżeli pomieszczenia o kamiennych czy betonowych ścianach, w których energia wysokich częstotliwości będzie wygasała wolniej.

Co wpływa na percepcję wielkości pomieszczenia?

Oznacza to, że duże, umeblowane pomieszczenie może mieć krótszy czas pogłosu niż duże mały, pusty pokój. Zatem to nie długość pogłosu jednoznacznie określa wielkość pomieszczenia, ale właśnie wczesne odbicia. Skrajnym przykładem pomieszczenia może być komora bezechowa, wykorzystywana zwykle do pomiarów własności mikrofonów, głośników i innych eksperymentów dźwiękowych. W takiego rodzaju pomieszczeniu pogłos zasadniczo nie występuje wcale.